چاپ مرکزی

 

در اوایل پیدایش هنر دیجیتال، کمبود یک نام مناسب برای توصیف اثار چاپی  به سرعت آشکار شد. در اوایل دهه 1980، چاپگرهای IRIS    در سراسر جهان نصب و راه اندازی شده قیمت طراحی و با امکانات تمام رنگی و کیفیت مطلوب در زمینه های چاپ تجارتی، فروشگاه های هنری، مطبوعات و غیره مورد بهره برداری قرار گرفتند. آن آثار چاپی بیش از اجرای کارت ویزیت فرآیند اصلی چاپ برای بررسی رنگ و گرفتن تأیید از سرویس گیرندگان استفاده می شدند.  به عبارت دیگر، آن ها کارهای اصلی و ماندگار نبوده یا برای نمایش و زیبایی روی دیوارها آویخته نمی شدند. اغلب مردم آن ها را «چاپ های IRIS»، یا نسخه های آزمایشی "IRIS Proofs" یا ساده چاپ تراکت تر "IRISes" می نامیدند.

 

اما این روند برای هنرمندان جدید دیجیتال نظیر Maryam Doe از Harvest Production و Jack Duganne( شخصی که پس از David Coons اولین کارشناس چاپ در Nash Editions بود) کفایت نمی کرد. آنها می خواستند میان آثار پر زحمت و زیبای خود و چاپ های  قیمت چاپ تجارتی و آزمایشی که به سرعت ایجاد می شوند،  یک وجه تمایز قایل شوند.